طراحی و اجرای سایبان و آلاچیق فضای باز
سایبان و آلاچیق دو عنصر کلیدی در طراحی فضای باز هستند که هم کارایی را افزایش میدهند و هم جلوه بصری محیط را تغییر میدهند. در این راهنما قدمبهقدم از طراحی تا اجرای سایبان و آلاچیق را بررسی میکنیم و ایدهها، متریالها و نکات ایمنی لازم را میآوریم. ۱. تفاوت سایبان و آلاچیق: چه زمانی کدام را انتخاب کنیم؟ سایبان معمولاً پوششی سبک است (پارچهای، برقی یا کشویی) که برای محافظت در برابر آفتاب و باران موقت استفاده میشود. آلاچیق سازهای ثابتتر (چوبی، فلزی یا ترکیبی) است که معمولاً سقف و پایههای محکم دارد و میتواند بهعنوان بخشی از سازه باغ یا پشتبام طراحی شود. ۲. مراحل طراحی (قبل از اجرای فنی) الف) تعیین هدف و کاربری تصمیم بگیرید آیا فضای شما برای ناهارخوری، استراحت، فضای بازی کودکان یا باربیکیو استفاده میشود؛ این انتخاب روی ابعاد، ارتفاع و جنس سقف تأثیر میگذارد. ب) بررسی محل و شرایط محیطی محل نصب باید از نظر تابش خورشید، جهت باد غالب، نزدیکی به درختان و دسترسی به برق (در صورت نیاز به نورپردازی یا سایبان برقی) بررسی شود. پ) انتخاب ابعاد و نسبتها ابعاد آلاچیق یا سایبان باید با مقیاس فضای شما هماهنگ باشد. برای مثال یک آلاچیق استاندارد ناهارخوری ۴ نفره، معمولاً حداقل ۲.۵×۲.۵ متر فضای مفید نیاز دارد. ۳. انتخاب متریال: مزایا و معایب چوب (ترمووود یا چوبهای مقاوم) مزایا: ظاهر طبیعی و گرم، دوام مناسب (در صورت ترمو یا اصلاح حرارتی)، هماهنگی با گیاهان و فضای سبز. معایب: نیاز به نگهداری دورهای (روغنکاری، محافظت در برابر حشرات) و احتمال تغییر رنگ در طول زمان. فلز (آلومینیوم، فولاد پوششدار) مزایا: استحکام بالا، نیاز نگهداری کم (خصوصاً آلومینیوم و استیل) و قابلیت اجرای سازههای مدرن و سبک. معایب: در صورت انتخاب فلز بیکیفیت یا بدون پوشش مناسب، امکان زنگزدگی وجود دارد. پارچه و پوششها (پارچه ضدآب، PVC، پلیکربنات) پارچههای مخصوص سایبان و